اَللّهُمَ صَلِّ عَلي عَلي ابنِ موسَي الرِّضَا المُرتِضي
الاِمامِ التَّقي النَّقي وَ حُجَتِکَ عَلي مَنفَوقَ الاَرضِ
وَ مَن تَحتَ الثَّري الصِّدّيق الشَّهيدِ
صَلوهً کَثيرَهً تامَهً زاکِيهً
مُتِواصِلَهً مُتَواتِرَهً مُتَرادِفَهً
کَافَضلِ ما صَلّيتَ عَلي اَحَدٍ مِن اَوليائِک
آن روز که نسیم نور زمین را از عطرمیلاد تو آکند
و فرشتگان بال در بال مقدم منوّرت را گلباران کردند.
آسمان آیینه بندان عشق بود و زمین زیر چترخورشیدی
درانتظار به آغوش کشیدن مردی از تبارمحمد (ص)
بی قرار و پرتپش شده بود.
آن روزِ تاریخی، مدینه موّاج از شفافی عشق بود
و سرانجام آسمان نور افشانی شد.
لحظه ها بر قدوم تو سجده گذاشتند.
و ثانیه ها عطشناک تا اوج آسمان فواره کشیدند.
میلاد خجسته حجت حق، حضرت امام رضا علیه السلام
بر همه رهروان راستین آن امام مبارک باد.
درختان صف به صف، شکوه جاودانه آمدنت را به تماشا ایستاده اند
و آبشارها، قد کشیده اند زلالی و سرفرازی نگاهت را.
جاده ها، شوق رسیدنت را، سراسیمه دویده اند.
بوی تو وزیدن گرفت و تمام گردنه ها به سمت مدینه چرخیدند.
تمام دشت ها پیراهن گل به تن کردند.
یا غریب الغربا!
شور آمدنت، چه رستاخیزی بر انگیخته در چهار گوشه عالم!
پلک که وا می کنی، تمام شادی ها متولد می شوند با تو
خوشبختی و رستگاری همیشگی است.
نزول جاودانه مهربانی ات، بر شوره زار غربت
و تنهایی زمین، خجسته باد.
نجمه به مدینه پسر آورد امشب
از مام مسیح بهتر آورد امشب
القصه برای امت ختم رسل
مولا و امام و رهبر آورد امشب
گل آمد و هنگام گل افشانی شد
رفع غم و ماتم و پریشانی شد
شب رفت و مدینه رو به خورشید نشست
از نور رضا مدینه نورانی شد
می آیی؛ با خنکای نسیم امید، از روضه رضوان وجودت.
می آیی؛ با سبد سبد ستاره که در آسمان نگاهت سوسو میزند.
می آیی؛ با ردای سیادت بر دوش، پرچم ولایت بر دست
و هشتمین خورشید هدایت که از افق نگاهت، طلوع کرده است.
می آیی ای مسافر غربت! ای غریب آشنا!
به یمین مقدمت زمین و آسمان هلهله می کنند
ذیقعده، تمام قاصدکهای خوش خبرش را پرواز داده است.
یازده خورشید را به غروب سرخ نشانده،
یازده روز را صبورانه در شب به انتظار نشسته است.
طاق زیبایی را به هزاران ستاره، آذین بسته
تا آسمان و زمین را در جشن ولادت خورشید، میهمان کند.
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام بر باغ بی خزان خدا ایستاده است
تا میوه های سعادت بچیند؛ تا با ظهور خورشید هشتم،
کهکشان امامت را به آغوش امین او بسپارد.
تا جاده های پاکی را در طهارت و عصمت رضایش، امتداد دهد.
تا از نسل آبی آسمان، آسمانی ترین هدیه را به زمین ببخشد.
مقدمت برجهان هستی مبارک باد ای هشتمین قبله عاشقان
اکنون رستاخیز عشق است.
زمین، به مهمانی آسمان می رود.
اهالی ملکوت، کجاوه هدایت را به دوش گرفته اند.
دسته دسته ستاره، پشت در خانه موسی بن جعفر علیه السلام
صف کشیده اند تا رضای الهی را در رضای تو بجویند.
دست هایت در دست های قرآن است و خورشید هدایت
از مشرق چشم هایت طلوع می کند.
تو آبروی شیعه ای و آبروی اسلام.
شیوایی ات، اهل کتاب را به تردید می اندازد.
عقل، زیر سایه اندیشه زلالت می نشیند تا گَرد هر چه ناراستی
را بزداید و لکه هرچه تردید را بپیراید. قدم که بر می داری
ترس از دو راهی ها محو می شود و گردنه های پیچا پیچ
بزرگراهی می شود مستقیم؛ بی هیچ بیمی از سقوط.
میثم امانی
باید غبار صحن تو را طوطیا کنند
« آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند»
هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق
خیل ملائکند رضا یا رضا کنند
بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد
ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند
«هر گز نمیرد آنکه دلش» جلد مشهد است
حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند
هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت
او را به درد کرببلا مبتلا کنند
دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط
با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند
از آن حریم قدسی ات آقای مهربان
«آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند»
پروانه ها، بال ن و شادی کنان، شاعرانه ترین پروازشان
را بر گرد شمع شبستان هشتم دنیا، آغاز می کنند.
خورشید، شور و التهاب شگفتی را در وجود خویشتن احساس می کند.
ماه، از همیشه زیباتر می شود و نگاهش را میهمان سرور
و سرسبزی می سازد.
درختان با خرسندی به سیمای آفتاب می نگرند و
به شادمانی می پردازند. کاینات غرق نورند.
فرشته ها و آدمیان مسرورند. همگان مشتاق طلوع روی اویند.
همه می خواهند سیب خوشبوی وجود او را ببویند.
همه می خواهند شکفتن گل والای وِلا را در دنیا ببینند
و گلبرگی از نور و نوازش و شفاعت او بچینند.
آری، ای سید گل ها، ای مولا، ای سبزه زار سر زندگی
و صفا، ای علی بن موسی الرضا علیه السلام
قدوم پاک تو، حضور همه زیبایی ها را بیمه می کند.
دست های مهربان لطف تو، برترین سایه بان دل ها
و دیده های ماست.
ای امام، خجسته میلاد روشنایی بخش تو
بر همه هستی مبارک و فرخنده باد.
ما را به سر از لطف تو افسر باشد
هر روز ز بگذشته نکوتر باشد
هر کس به ولای تو سرافراز شود
پایش به سر گنبد اخضر باشد
میلاد هشتمین اختر تابناک امامت مبارک باد
دلبری دارم که از صاحب دلان دل می برد
غمزه ای مشکل گشا دارد که مشکل می برد
گر نقاب از چهره گیرد آن نگار نازنین
پرتو رخساره اش دلهای مایل می برد
ولادت امام رضا (ع) مبارکباد
السلام ای حضرت سلطان عشق
یا علی موسی الرضا ای جان عشق
السلام ای بهر عاشق سرنوشت
السلام ای تربتت باغ بهشت
ولادت باسعادت سلطان، امیر و ولی نعمت تمام ایرانیان،
حضرت رضا(ع) مبارک.
نقاره ها ز اوج مناره وزيده اند
مردم صداي آمدنت را شنيده اند
زيباتر از هميشه شده آستان تو
آقا! چقدر ريسه برايت کشيده اند
شمع جمع شاپرکهایی رضا
ای کلید ساده مشکل گشا
با نگاهت چون کبوتر کن، مرا
تا بگیرم اوج، خوشحال و رها
میلاد ثامن الحجج مبارک باد
سر زد ز آسمان یقیـن کــــوکب رضـــا
این مژده بر شکسته حصاران خجسته باد
شـــد جلوه گر ز مشرق جان آفتاب عشق
باران نــــور، در شب یاران خجسته بــاد
شبی یاد جنون آباد کردم
علی موسی الرضا را یاد کردم
میان بی کسی های شبانه
هوای صحن گوهر شاد کردم
طنابی از دلم بردیده بستم
دخیل پنجره فولاد کردم
میلاد ضامن آهو بر عاشقان حضرتش مبارک باد
طلوع زیباى شمس الشموس
از مشرق کرامت و رأفت
مبارک
لجه اي از درياي کلام گهر بار هشتمين پيشوا
قال الامام علي ابن موسي الرضا عليه السلام :
لا یُجْمَعُ الْمالُ إلاّ بِخَمْسِ خِصال: بِبُخْل شَدید، وَ أمَل طَویل،
وَ حِرص غالِب، وَ قَطیعَهِ الرَّحِمِ، وَ إیثارِ الدُّنْیا عَلَى الْآخِرَهِ.
ثروت، انباشته نمى گردد مگر با این پنج خصلت:
بخیل بودن، آرزوى طول و دراز داشتن، حریص بر دنیا بودن،
قطع صله رحم کردن، آخرت را فداى دنیا کردن.
(وسائل الشّیعه: ج ۲۱، ص ۵۶۱، ح ۲۷۸۷۳.)
سلام بهورز
آسمان ,مبارک ,السلام ,موسی ,زمین ,تمام ,علیه السلام ,آورد امشب ,موسی الرضا ,خورشید هدایت ,هستی مبارک
منبع
درباره این سایت